Seyyah Uçurumlar
Gün bitecek
Bulut anılar en sevdiğim yanımdaYitirilmiş mavi gibi yerini alacak
Ayaklarımın altından kayan sevinçleri görünce
Kent bir geceyarısı ölecek
İntihar sızısı tenhaların beyaz yüzünde sevdalar
Suskun gelen saklıları tetikleyecek
Eski bir kentin güvercinleri içimdekiler
Ürperirler gizini kuytularıma bırakanlara
Sizi dulbaşlı yaprakların titreyişiyle yüreğimden sürerim
Gözümden suya düşer ölüm
Ey aklımın seyyah uçurumları
Ey sevda çığlıkları
Ey saksıda küskün çiçeğimin gözyaşları
Soluk alırken dudaklarımda öpüşleriniz
Gidelim çocukların kayık yüzdürdüğü gemilerle
Uzunca bir sesin ucunda şeytana susalım
-kırbaçlanan korkular inerken cemrelerden tecavüz etmekte umuda-
Güneşin sesi düştü kulaklarıma
Gögün sırtı karanlıkta
Güvercinler bir bir ölmekte boşluğuma
Tam sabaha uyanıyorken oysa
Ay güldü sinsice şakaklarıma
Gün bitti
Gözlerimde yorgun mevsimin alacası
Dallarıma konan lal yalnızlığı
Kaçma dur hüzün
Gölgemden sararmış fotoğrafımın
gövdesini alacağım
Yoksa yalnızlık büyük bir kent gibi büyüyor içime
