Sezgi Mayiden

dünden azametli...
bugünden bilinmez
yarınımız var ey sevgili

içimizdeki tat yetmezin meyvesiyiz
azalan bizde çoğalarak gider gidenimiz

ağızdan dökülenler hep sallama
sağlama bağladıklarımız sadece bağlama

beni bağlama...
iki dilim lafınla

affınla sevgili

ben koparak azalırken ulema evrenine
sen ne beni anla ne de kendini

beni bağışla
bu akıl
vurgun yemiş bir kere
şu akıl almaz budala insan yaşamında

ben kanattım aklımın dosta uzanan ellerini
insan denilen mahpus parmaklıklarında
temennim
ben yandım sen yanma ey sevgili