Şifa Buluyor Kaldırımlar

Ne zaman sensizliğe alıştım dediğimde çıkıp geliyorsun
giderken yine çöküyorum dizlerimin üstüne






İçimdeki yangının sebebi;
ya içimdeki bu yangını söndür
ya da yak bu yangını öyle git
derken,
duruldum aslında
gelip gitmelerde sürekli yere çakılmaya alıştım
artık kanayan yaralarım acımıyor
her senden gittiğimde
her benden gittiğinde
iki damla
tam iki damla düşüyor yere
şifa buluyor kaldırımlar
aşk/ın ıslaklığı değdi mi ellerine bilmem ama
sor kaldırımlara
anlatsınlar her adımda attığım çığlıkları



Yorulmuyorum yürümekten
yolların titrediğini hissediyorum anlattığımda
evet yollarla dertleşiyorum
yürürken ağlıyorum
ben
yürürken konuşuyorum!



Kimi zaman güneş kurutsada göz yaşlarımı
rüzgar dağıtıyor saçlarımı
ağaçlar kafa salıyor bana,anlıyorum/dinliyorum dercesine
yalnız olduğumu hissettirmiyor bu saklı cennet
beni bana bırakmadığı gibi
tutuyor ellerimden
yüreğimdeki hasret!