Sıfır Noktası

Sayısız rüyalara soyundun

bilinçaltı odalarında

Her geceye aynı tabirle uyanmak

yordu dünyanı

Zihinsel savaşlar sürüp gitti

Uyuduğunda depremler başladı

Ağlayan şehirler gördün

Rüzgarın salladığı bir ağaç gibi

köklerini aradın

Sana en yakın olana daldığında ise

Kapılar kapandı yüzüne

Hayat koridorunda dolaşıp durdun

Kahır yapraklarıydı döktüğün

Bir mevsimin yoktu

berzah nöbetlerinde

Uykudasınız demişti Peygamber

İşte en acı rüyaları gördün

Sancıdın kanadın ağladın

Bir düdük sesinden farksız

bağırdın istasyonda

Kimseler duymadı

Herkes zihninin yalancısıydı

Kaynama derecesinde mikrop aradın

Neydi en sağlam yalanların bilinçaltı öyküsü

Buzlukta saklanır mıydı

Sahi var mıydı bir tüketim süresi

Belki sadece kanmak istedin

Bir damla suya

Vahayı çöl sandın

Ya da çölde vaha aradın

Haydi zihnim gel otur şöyle

Depremler hüküm sürmez

aşkın ülkesinde

ah sevmeyi bildikçe

Yüreğim konuşmak istedi

zihnim susmayı öğretti

Sıfır noktasında aşk

cayır cayır yanmaktı