Sıfırın Arşı

Sıfırın arşına değdi başım tepe taklak;
ağrılar sarıldı, ağrıtan gibi yapmayıp.
Düz bir şerit çekildi, önünde ayaklarım;
uygun adım yürüdüm sensizliğin dibine.
Damla damla süzüldün bedenimden,
damla damla eridim yokluğuna dayanamayıp.
Daha direnip ne edeyim yüreğime?
Kolay sanıyorsan gel de sen dene
özümle gözüne kalıp susmayı...
Birkaç ağaç, bir okyanus
bir de gökyüzü yeter
bir müddet daha susmaya devam etmeme,
susup yüreğime ellerimle direniş göstermeme.
Sen konuş şiir yüzlü, sen anlat...
Gel de söz geçir yakınımdan,
yokluğundan bana bozulan şu aciz bedene...
Davranıp kutsa bakışlarımı varlığınla.
En dibe doğru yol alıyor başım, bırakma!