Sigara Dumanı Aşkımızı Öldürmez

Karanlık bir oda,
içinde bir kaç silüet çocuklar gibi,
oynaşmakta...


Kapının aralığından hafifçe esen nisan rüzgarları,
titreyerek yansımalar yapan,
mum ışığının alevini söndürecekmiş gibi,
sağa sola, yatarak sönecekmiş gibi yapsa da,
her ne kadar,
odayı ısıtmakta yetersiz kalsa da,
sarılan bedenlerin gölgelerini belli belirsiz,
sararmış perdelere yansıtmakta, olup,
fakir odanın, karyolasında kıvrım kıvrım, sevişmeleri ile,
gecenin loş ortamını zenginleştirmektedir.

Odanın içindeki sigara dumanları,
zevkten yukarı doğru ambianslar yaparak dağılsa da,
kül tablasından gelen zift kokusu, aşkın kokusunu,
her ne kadar,
bastırmaya çalışsa da...
iki beden kenetlenmiş, olarak,
bir sonraki günün hesabını yapmaktadır.

Öyle ise bir sonraki güne kadar,
demiştin...!

Sigaram ve çakmağım yıllardır bıraktığın yerde,
hala özlemle seni bekliyor.
Dumanında savrulmayı bekleyen bu beden,
hasret rüzgarlı eşliğinde kapıya bakar oldu !
Bak !
gün değil, Ay değil yıllar oldu !
Bedenim belli belirsiz iki büklüm oldu,
hala ;
Bu yorgun bedenim,
sıcak bedenini ve ılık nefesini,
titreyerek eriyen,
her gün üç kez değiştirdiğim,
mum ışığının altında,
rengi solmuş perdeler,
oynaşmak için seni bekliyor,

Neredesin, Sevgilim ?
odamda sessizce için için, ağlarken !
Sigara dumanı gözlerime perde indirse de,
özlemle ve sabırla hala,
senin gelmeni bekliyorum...

Neredesin ?......




çobandan sevgilerle...Burdur.