Şiir Ayazı

/.../


ellerimde martı kokusu var,
sanki bıraksam uçup gidecekler
sanki deniz kokulu bir şiire...


bir resim var ellerimde,
uğruna sayısız papatya yaprağı öldürdüğüm...


sessiz bir serzeniş, kelimeleri kış gibi şiir ayazı
ve üşümesin diye camlara nefeslerimizi bulaştırdığımız bir akşam
mavisinde bir denizin, yaşayamadığımız yürek anıları
ne kadar büyüsek de, değişmiyor içimizdeki çocuğun alışkanlıkları


/.../


aklımda bir rüyanın tabiri var
sanki hayra yorulacak bırakıp gitsem o'na
sanki yorulacak onun aklında...


eşsiz bir bekleyiş, düşleri şiir gibi final vuslatında
ve gitmesin diye hiçbir hoşçakala layık göremediğimiz özneler
kapılarında veda kokusu taşıyan duvarlarıyla
bir beton yığınından farksızlar kalplerinin yerini unuttuklarında


bir yüz var aklımda,
aklına gelmek için her gece rüyalarımda gördüğüm...


kimsesiz bir bakış bu, gözleri yokluk gibi öz hapsinde
ve özünü yitirmesin diye, güncelere kazıdığımız anılarla
o sayfaları sonradan ne kadar karalasak da unutamadıklarımızla
bir geçmiş zamandan ibaretiz, her hatırladığımızda


/.../


sahipsiz bir gülüş bu, öznesini kaybetmiş cümleler gibi
ve gördüğü her yüzde kirpiklerini unutmuş gibi eksik
üstüme alınasım geliyor ne zaman baksam bir bahar akşamında
dokunasım geliyor, o gülüşün okuduğu her masala


bir papatya var şimdi elimde
kokusunu hatırladığım bir resimden
ona benzesin diye, anılarıma serperek büyüttüğüm



bir hayat var avuçlarımda, anısını ağlayarak yâd eden
dolu dolu dualarla ördüğüm, her gece kalbinden öptüğüm...