Şiir Doğanda

sözcükler içinde kaybolur
düşler birikir ellerinde
bir cama buğu
bir yüreğe dal olur
şiir tutar şimdi buz kaplı yüreği

içindeki yalazı beslerken seni
eritir yollar düşer ırmaklar
insan denen mecrası kayıp
içinde denizler


bir şiir çıkagelir derin
dertlere gark olup
tepeden seyreder gözleri
gelen onun ayak sesidir


o gelince bırakıp tüm kederleri
yayarsın ocaklar içine
dumanı dönüşür mürekkebe
akar odunun iç suyu ile harmanlı süte
yazı denilir ona
döşedikçe çizgileri ruhuna
sarartır kendini okuyana kadar biri
tozla bırakmış çehresini
böyle doğar şiir aslında
doğmuşken daha da önceleri

bir okuyan değdiğinde
ağlamaklı gülücükler kaplar evreni