Şiir Elden Ayağa Düştü.

Şiir elden ayağa düştü,
Kalemin dili suskun.

Duyarlılık öldü insanın özünde,
Sadece çıkar için konuşulan ? sorulan
birkaç kelimeyle sınırlı kısacık cümleler dışında,
Kim ölse kimin umurunda?
Ruhlar depresyonun ya eşiğinde ya da kucağında

Dile getiren dilsiz kalsın,
Anlatsan ne fayda anlayan lazım.
Seni düşünen bir ben varım bir de babam.
Ben seni sevdiğim için,
O da beni....

Şiir elden ayağa düştü,
Bir kaldıran lazım.

Ne yapacağımı şaşırdım,
Bir yol gösteren lazım

Karara bağlanacak sonunda hayatım,
Eğer karar verirse kader
nam_ı diğer Kararsız Kazım.