Şiir Gibi

Şiir gibidir insan, Azrail okur onu,
Uyak, kafiye varsa pek de kolay okunur.
Ölçüsü kaçık ise, fena hazindir sonu,
Redif kötü oldu mu, mısraya gam dokunur...

Şiir gibi her insan, hikayesi çok uzun,
Bazen de çok kısadır, içi bi dolu hüzün,
Azrail hiç bıkmadan, okur gece gündüzün,
Defteri kapadı mı, yüreğe gam dokunur...

Başıboş değil insan, serbest şiir olamaz!
Anlam kazanmak için, ölçüsünden çıkamaz!
Şairin kalemine, asla sitem yapamaz!
İtirazcı oldu mu, sonuna gam dokunur...

Kıta olur her insan, mısralar oluşturur,
Yaşam denen kağıtta, manalara koşturur,
Şairde tüm marifet, şiir ondan hoş durur,
En son nokta kondu mu, o an salâ okunur...