Şiir Göz(e)lerinde Aşkla Yıkadın Beni

Susadıkça öptüm, kirpiğinin denizini
susadıkça,
sımsıkı tuttum sağ avcumun içini
ve gözlerimi devirip uzaklarına,
bir başıma özledim seni...

Ben susadıkça,
sözcüklerin çınladı kulaklarımda
yüzünü aradım,
ruhumun çatlak aynalarında
hasretime seni ekleyip,
kendimi bekledim boşluklarımda
_hiç kimse oldum kendime!
h/içlendim sonra
senden gayrı sevemediklerime
sensizlikte k/özledim
gözlerinin şafak mavisi dalışlarını.

Sana dair aşklar buldukça güzelliklerde
en çok ben çirkinleştim kendime...

Oysa beni şiir gözlerinde aşkla yıkamıştın
aşk gibi kalacaktım!
Tükendiklerimiz de olsa,soluğunda yıllanacaktım.

Sen bana aşk gibi,
adam gibi
anam
babam
gibi bakmıştın
aşkla yıkamıştın aşksız günlerimi
.
Bak yine kirlendim
yalnızlık içinde üstüm,başım,ellerim
oyunbozan vakitler yüzünden
bu şımarık sesler yüzünden
gündüzden
geceden
kutu kutu penseden
öyle ki;
yıllar önce saçlarımdan çözdüğüm kırmızı kurdelâdan
Sofi'nin Dünyası'ndan,
Atilla İlhan'ın Yağmur Kaçağı'ndan
ve bir şiir encamından
geriye bir ben kaldım!

Oysa sen beni aşkla yıkamıştın
aşk gibi kalacaktım
kalabalıklaşacaktım...

Yüzün kirpiğime darıldığından beri
damla damla yalnızlaştım...
biliyorum İklim Bakışlım
ben aşkı acemiliklerimde harcadım!

(sana benzeyen de oldu benzemeyen de / ama hiçkimseyi koyamadım yerine
)
16 mayıs