Şiir Hiç Kaybolur mu/K/ayıp Şair-2

Kıyıya vuran dalgaların gürültüsü,
Darmadağın edip,parçalarken sessizliğimi...
Kahkahalarım altını çiziyordu yalnızlığımın!
Bir ağacın ardına saklanmak istedim sonra..
Bir ağacın gövdesine kazımak adımı....

(Saatler sevinçlere kurulmuştu bir zamanlar..)

Ne yazık!
O ağaçtaki küçük serçeler hiç ötmedi!!!
Hiç öpmedi beni alnımdan,
Bahar yağmurları.
Sonradan ve yeniden yağan karda kaybolduğundan,
Ayak izleri,
Özlediğim yerlere hiç gidemedim...


Bu şiir,
Bu şarkı,
Bu hayat,
Bu ezgi,
Bu söz.
Daha devam ederdi ama.....
Tükendi işte tükenmez denilen kalem...
Ve saatler bir saat ileri alındı aniden...

Sonra şiirlerimin kuşları göç edip gittiler,şiirlerimden...

Ve o uzak sahil kasabalarının kıyılarına vuran dalgaların gürültüsünden ürken martılar.....
Uçup gittiler...
Daha uzaklara....
Kurulmuş tuzakları bilmeden....

Ve camilerin avlularında toplanan güvercinlere
buğday atan küçük çocuklar....
Bir an durup,
Sessizliğin sesini dinlediler.....

Bu film kopacak zannettim.
Bu tren duracak....
Ne film koptu!
Ne de durdu tren!!!

Bu hikaye öyle uzundu ki!
"Su/s oldum ,
Sustum.
Sessizliğimin
O duru,
O kalabalık
O kuytu
duruluğuna girip,
Kokladım kendimi...
düşlerimi!

Kalemim bitmeden,
Bitmeliydi şiir....
Gemiler batmadan,
Dalgalar durulmalıydı....
Sel basmadan,
Yüreğimin harap evlerinin avlularını

Önce
Pencereleri kapamalıydım ....
Sonra en azından
Güvercinleri öpmeli!
Dallarını okşamalıydım ruhumun içinde büyüyen her ağacın!!!

Uyumalıydım........

Düşüm,
Gün ağarmadan,
Hazırlıksız doğmamalıydı güne!

Günler geç kalsa da ömrümüze...
Hazırlıksız yakalanmamalıydık....
Bazen geç,
Bazen erken
Gelen sevdalarına ömrümüzün!!!

Gidip,saklanmalıydım,kendime...
Gittim,saklandım...
Ve şiir bitti.

Ayrılmadan önce,
Gözlerimden öpecek zamanları olsun,
Hayatımın tüm gölgelerinin...
Bütün yağmurlarda ıslananı tenimin,
kokusunu duysun zaman....
Özlemesin artık beni...


(kaybolunan bir şehirde bulunan şiir-21 şubat 2010-şimdilik kayıp şair...)