Şiir Kazanında Kaynayan ''sözdür''

Neyi anlatmak
Hatta duyumsatmak...
Yazmaya karar veriyorsa
Konuya, kurguya, kahramana
Gökyüzü öylesi mutlu olmalı
''Bir beyaz bulut'' tarafından yutulsun.

Şair kalemin algılama inceliğidir;
Yürekte kıvılcım sıçraması gibi
Üzerinde ayna gezdirmesidir.

Helmeleşecek midir
Yoksa diri mi kalacaktır
Kazanın altına sürdüm ateşi...
Değmeyin şimdi böylesi keyfe
''Usta'' ,''çırak''mavinin beşiğinde
İki dudağımın arasında tanıklığı yapar.


Acılar mı?
En harbi duygulardır
Dokunamaz ama en derinlemesine duyarandır
Hele birde dimağa hücum ederse düşleyip
O kabil ruh işte o vakit
İhtiyaten uzak kalır hani heves ede ede...


Ne olursa olsun çivisi çakılacaksa
Nice şiirin külü göğe savrulsun
Saygılar yorumlayan şairlere
İz bırakan o ''beyaz bulutlar'a''.


Gönül bir ağlasa bir gülse/de
Zevkli uğraştır şiirselli kıyıcığı
Ekip, biçip sürmek duygunun toprağını
Emek veren yadsımaz
Arkasını bu emeğe de dayamaz


Sanırım /ki/ kol kola girmiş/im
Yağmur, bulut ve güneş/le
Sahip çıkarlar bile dememişim...


Sorsana
Malik olan şair yüreğim
Ruhum lebalep çoşkunsa penceresinde
Girdiğimde ömrüm uzar mı
Bu yalancı alemde
Hani şairin erdemliği?


Bazen sevişmeli bu hayatla
Esef ve özlem dostane bir dozda
Anlatsakda post modern/ini
Zor olur telafisi kalemi yontmanın


Temasları lazım kalbin
Lakin an olduğunda
Görebilir mi
Dili'nin beğenisi
Yüreğinin gözü ne de olsa.


/Hepten/ unut diyemezsin
Durmaz tuzlu ıslaklıklar
Taşarsa onlarda benliğinden
Asla durmaz duyguların,
Sarhoşluğuna kapılarak böbürlenirsin!


Bunu anlamayana aksettirmeyin
Bilmelidir ki bir şiir ölür
Ama yerine binlercesi
Ve daha uzun ömürlüsü doğar!!!....