Şiir Olmak Sonsuz

Sonbaharı kopartıyorum gökten,
Pançak pançak bulutlar kalıyor ellerime.
Bir şişe umut olup her teline, sana yağıyorum...

Sonbaharı kopartıyorum gökten,
Tüm sonbahar şiirlerini sana adıyorum.
Şiir olmak bambaşka,
Şiir olmak sonsuz...
Ağıtlarca şiir yakıyorum gelişlerine,
Suskunluğu boğmak gibi kalemimle;
Her satırda tane tane çığlık olup sen bağırıyorum yağmurlara.

Kop içimden sesnsizlik!
Suskunluğu boğup
Ölüm kokan ellerime inat sana canlanıyorum.

Sonra;
Bakıyorum yoksun.
Çığlıklar boş, yağmurlar boş, şiirler boş...
yine,
Yine zamansız gelmiş kör olası sonbahar,
Çığlıklar soğuk, yağmurlar sağanak sağanak, şiirler ıslak.
Öyle bir ağlayış ki yüreğim sorma.

Sonra;
Yorgun düşüp hazanımdan
Tek sedaya hasret söndürüyorum çığlıklarımı,
Yine zamansız gelmiş kör olası sonbahar,
Islak ama sana kalsın şiirler
Şiir olmak bambaşka,
Şiir olmak sonsuz...
Tek sedaya hasret söndürüyorum çığlıklarımı sen yoksun.
Şiirler sana kaldı ne mutlu,
Ne mutlu son/suz/sun.