Şiir20

sığındım kapılara
el açmak değil niyetim
ayakta durmak
yutkunsam da söylenen laflardan
sıkılamam yorulmaktan
kimim var gidilecek
beni ben olmasam da anlayabilecek
halden anlar yüreklerden
kaç kişi kaldı
mutsuzluklardan mutluluk çıkarabilecek
abim
kocaman çileli bir yürek
hafifletebilsem yükünü keşke
bazen olmayınca olmuyor
inadına direnebilmek
var oldukça
var olunacak
biliyorum
lafla penir gemisi yüzdürülemez
zaten işim de olmadı ne penirle ne gemiyle
gerçekçi olmak
gece gündüze karışmasa da
dervişlerin işi filan hiç değil
ayağına taş değmiş ya da değmemiş
neden sonuç ilişkisi
ekonomik dünya
parçalanmış hayatlar
didinen kocaman bir yürek
sevse ne olur sevmezse
döngü bu
realistik
ya da
dialektik
marks da öldü coktan
şimdi herkes alemdar
medeniyetler çatışması
rezil avrupa sevdalısı hayatlar
konuştukça açılan uçurumlar
yardan vazgeçen yar a koşar
yar dan olan yar la çoşar
işi hiç ama hiç değil
dirençli olmalıyım
hayata tutunabilmali
hayatla olmalıyım
hayat bana acımasa da ben acımalıyım
beni anlamayan bir karım
anlasa ne olur ki
diyen bir kocayım
konuşsan bir türlü konuşmazsan diğer
belki mutlu olur alır da başını gider
sanmıyorum
işi gerçekten zor
kolay olsa da geleceği
tehdit ediyor onu mutsuz geçmişi
tutunacak dal mı acaba istediği
eminim ki o da bilmiyor
ne de olsa unutmuş gerçeği
zavallı değil
görmüş geçirmiş
ders mi alınmalı yoksa yüreğini mi açmalı
o da bilmiyor
giderse
üzülürüm
kalırsa da aynı
kendi düşen ağlamaz yalanı
ağlar kardeşim ağlar
hem de bal gibi ağlar
ama değiştirmez bu gerçeği
şiir filan olmadı bu
değil de zaten
umutla dondüm istanbul dan
geç kaldım
karar çoktan verilmişti
kaf dağının ardında değildi hayat




mayıs-haziran2009
istanbul/side