Şiir33

-amcam turan akbalık'a saygıyla-


çoğaldıkça geri dönemeyeceklerin sayısı
hayatımızdan
ölenlerimizi daha çok özleriz
ah! ne güzeldi o günler
keşke
bir daha
bir daha gelse
hiç bitmese
deriz
azaldıkça sevdiklerimiz bir bir gözümüzün önünden
vesikalık o fotoğraflar çoğaldıkça duvarlarımzda
hiç mi hiç aklımıza gelmez
o takma bulutlar
maviş gökyüzü
bir selam verip usulca önünden geçtiğimiz o güzelim pencere
sevdiklerimiz
sevemediklerimiz
doğmadan daha pay ettirdiklerimize
bir paniktir yaşamın en ücra yerinde
alışkanlıklarımız
nedense öylece bekleriz
çagırmadan daha bizi davetkar
sür'a üfürülmeden daha
kaygı bu ya
ya üfürülürse gitmeden daha
bir kırık aynaya bakar gibi
dingin bir sudan medet umar gibi
sabah mahmurluğunda
gecenin kaçınılmaz karanlığında
biraz tedirgin
biraz korkarak
belli belirgin
talı bir gülümsemeyle
uzatıp elimizi
ruh sıcaklığımız henüz gitmeden kendimizden
ah!tabi ya
"hosbulduk"
deriz


isanbul-side
aralık2006
ocak-subat2007