Şiirci Kulübesindeyim Artık

gelen her sabah günün ilk satırıdır,
geçen saat okunmuş cümledir bizde
ne üzerini karalarız
ne de silgisi vardır zamanın,
kurmaca öykü değiliz bu kitapta,
ne yaşıyorsak onu yazar romanımız;
bazen bir ünlem koyarız sözcemizin sonuna
bazen paranteze saklarız düşlerimizi,
her dakika bir virgüldür
her nefes başka bir kelime;
bitmez sanmayın günleri
?son' denilen söz nedir ki!
tek heceli bir saniye...

söyleyin,
sözlerimizi ark yaparak
hangi nehirden su çaldık gönül bahçemize,
hangi kalbin kapısını zorladık
taş attık mı elin perdesiz penceresine;
fikrimize yakışmıyor mu sevdamız,
canımız dişimizde
içimiz dilimizde değil mi,
neden kirlensin sayfalarımız!

bakın,
yeni sabah bekliyorum şimdi,
uzaklardaki sahil köyünde
bir şiirci kulübesindeyim artık;
ay'ı zoka yaptım oltamın ucuna
güneşi yakalamaktır niyetim.

ve denizden dalgaları topluyorum her gece
yağmurlarını istiyorum bulutlara kur yaparak
sağanaklar biriktiriyorum avuçlarımda
harcamıyorum çisentileri;
korkuyorum!
korkuyorum ki
susuz kalırsa bir su perisi
kurumasın diye ipekten teni
gözyaşlarıyla ıslatır kendini...