Şiirde Isyan

Diktatördü acılar şiirlerimde
Tekrar ve tekrar dikte ettiler
Gözyaşıyla gelen hüznü mısralarıma

İlk isyan edendi,
Şiirlerimdeki noktalamalar
Ünlem, sarı isyan bayrağını çekerken sayfaya
Virgüle haykırıyordu
Eğme boynunu bu diktatöre diye
Nokta ise emindi isyanın haklılığına
Soru işareti ise çelişkilerdeydi
Gücümüz yeter mi bu dikte rejime?

Yakılan kıvılcım
Koca bir yangına dönüşüyordu
Kelimelerim de isyanın rengine bulaşmıştı
Her biri artık idamlıktı

Noktalamalar, kelimeler derken
Mısralar ve kıtalar da eklenmişti
Asilerin isyan ordusuna
Artık şiire isyanın gölgesi düşmüştü

Eylülün soğuk akşamı şahitti
Şiirdeki bu çatışmaya
Gördüğüm o kadar netti ki
Herhangi bir sanrı olamazdı
Asilerin ilerleyişi durdurulamıyordu
Acının askerleri geri çekildiklerinde
Öylesine şaşkın ve korkaktılar ki
Kaçmaya cesaret bile edemiyorlardı
Taa ki
Bir fotoğrafı görüp
Kaybolduğum gözleri hatırlayana dek

O andı yüreğime acının inişi
Ve diktatörün önlenemez ilerleyişi
Tek tek feda oluyordu asiler
Şiirlerimin kana bulanışı
Fotoğrafların tanıklığındaydı
Ve Ankara'nın şahitliğinde

Bilirim ki
Kalemine dokunulmaz olurdu yazarlar
Böylesine bir savaş gördüklerinde
Ve şairler mısralarında hep lanet ederlerdi
O dikte rejimi
Dikte edeni

Her eylülün o akşamı geldiğinde
Şiirlerime o günkü ateş düşer
Ve o ateşin
Her sıcaklığı bastığında
Yaraları aşınır bugünkü asilerin