Şiirden Elbise

gecelerin ikizi gündüzlerde büyüttüm
göz bebeklerini!
ve aşka soyunan bedenine,
şiirden elbiseler ördüm
üşütmedim seni..
ıslatmadım da,sırılsıklam aşıkken..

Allah'ım bir saniye bile bizi ayırmasın derdin
ne oldu,
din mi değiştirdin..
usulca çıkarmışın şiirden elbiselerini
ve bir vefasızlık abiyesi üzerinde
ulan!
böyle de güzelsin be..

isyan etsem Yaradan'a
seninle yaptıklarımızdan daha mı günah!
ey günahları sevdiren
neden?
neydi seni ayrılık uçurumdan iten!


saçlarımı okşardın
göğsüne yatırıp da!
susardın,konuşmazdın
ben aldığın nefesi dinlerken
ağlardım!
bana atan kalbin vardı
sana tapan kalbime karşılık
mutluydum
umutluydum
ayrıldım
dağıldım
ölmedim..
azrail mi acıdı,vadem mi dolmadı..
bilemedim..

duyuyorum,
ayrılık abiyeni çekip üstüne
çıkıyormuşsun gecelere
elinden kadeh hiç düşmüyormuş
kaybettiklerine mi içiyorsun,
iyi ki kaybettim,şerefe mi diyorsun!
şeref benim yanımda,biliyor musun..

tenini gösteren kıyafetlere kanma
şiirden elbiselerini özleyip de,
aynısından bulamayınca ağlama
gelip bana tekrar isteme
çünkü hepsini yaktım!
hüzün şairiyim artık
aşka sevdaya dükkanı kapattım..

NOT:Büyük günah,çok sevdiğine olunca kul..Olmasa bile nikah,ayrılığın değdiği her yürek dul..

demodern..