Şiire Bıçak Çektim

Şiire bıçak çektim
Yüzüme baktı
Ağladım...

Yoksulluktan utanmayan hercai sevdalarım
Mesken edindi geceleri
Bir kalemim bir de kâğıdım vardı hep
Ve hiçbir şeyim yoktu sende(n) yana.

Yamalı pantolonum
Mevsimsiz kunduram
Biraz delik
Ama üstten fiyakalı görünen
Her daim boyalı...

Utanmadım, cebimdeki misketlerden
Utanmadım, her yanım yetimlik çarkındayken
Utanmadım, alaylı bir bakışa gülümsemekten.

Şiire bıçak çektim
Yüzüme baktı
Ağladım...

Kimim kimsem yok
Kimsesiz bir ömrün
Hiç kimsenin sevgisine laik görülmemiş
Kimsesizim.

Duyuyor musun, ne diyor sesim?
Uçurtma mı?
Belki olsaydı tanrının ellerine dokunurdum
Maviye bu kadar hasret kalmazdım belkide
Elma şekeri mi?
Ben hala açım...


Ve şiire bıçak çektim,
Yüzüme baktı,
Ağladım...