Şiire Fısıltı

Bir güvercin misali yollarda
Plastik sandalyesinin üstünde gri duvarın
Bazen bir ressamın tuvalinde
Bazense sadece bulutların gölgesinde
Haykırdım düşlerimi
Acıdan bir senfoni çaldım
Sus'suz şiirler mezarlığında
Dilimden düşen bin parça
Gözümde sadece biri
Yüreğimde
Hazır yeri

Kaçık denizlerde kaçak martılar gibi
Ve maskeler yüzündeyken insanların
Pişkince sırıtıyor kuşlar
İnsan sevmeyi bildi
Ama sevilmeyi öğrenemedi

Öz geçmişime çözülmez bir düğüm düştüm
Ölüm saati on yedi
Nefesi ebedi

Yeşil şemsiyelerin üzerine taştan yağmurlar yağdı
Her gece pencereme yaştan buğular aktı
Saklı sözlerimin sesini gökyüzüne emanet ettim
En soğuk rüzgarlarda ben sesimi yitirdim

Güleç bir çocuğun kar sevinci
Bir de güneşin gözleri, inci
Her boyayı dizdim toprağa renk renk
Görmedim öyle ahenk

Bekle beni rüya
Bir sonbahar akşamı
Şiir düşeceğim dallarına..