Şiiri Tetikleyen Sancılar

çoğu kez,çaresiz gecelerde ona sarılırım
çünkü o saatlerde,başlar sancılarım

ve beyaz,boş bir araziye
sözlükten fırlarcasına
fidan gibi ekilir -harfler
ve duygularımla yeşerir

kalem olmasa ne yazar?
bazen bir çalı parçasını,t/utunur parmaklarım
çamura,toprağa,kumsala yazar
bazen gökyüzümün,özgürlüğü ç/alınır
geçmezse zaman,a/sır olur.

bazen bir gemi güvertesinde
bazen,dağın tepesinde
bir kardelenin,gölgesinde
fecr vakti
dürterek,k/aldırır kalemim
ve dökülür elemim

y/azdırır_y/azdırır
mazime hüzün s/iner
bazen çocukluğum,g/özümün önüne gelir
beş taşım,gazoz kapaklarım,bez bebeğim
ve uçurtmalarım
çarpışır,gökyüzündeki aflarımla

ve o tatlı bayramları hatırlarım
akide şekerlerini,kenarı oyalı ipek mendilleri
içinde dolu sevgileri
ve ilk rugan kırmızı pabuçlarımı
onları baş ucuma bırakan
çocukluğumdaki dantelli elbiselerime
s/inen
babamın kokusunu
işte,o an burnumun direği kavrulur

//bu yüzdendir,içimdeki ateşin,yazma gereği.//

anamın dilindeki besmeleyle
okula uğurlandığımı
düştüğümde,ilk dizimin kanadığı yeri
anamın mukaddes dudaklarının,öpüşünü hatırlarım
bu yüzdenmiş,meğer
anaların ehemmiyetli telaşı
ve dudağımdaki,kıvrımlar,içerlenir sessizce
boğazımda düğümlü hıçkırıklar,içimi kanatır


daha da yoğunlaşır duygularım
b/astırırım kalemi_hırsla
bunu m/eziyet sanar,bazen parmaklarım
b/arınarak yüreğim sayfalara
bir şiir perdesini daha
vefayla kapatırım.