Şiirim/de/kiler

gövdem yarılıyor ve
Kalbim düşüyor sanki
Ne zaman yazsam bir şiir
Dağılmış yüreğimi
Yollardan topluyorum

Kadının şehvetinden
Çocuğun açlığına
Barınmadık bir şey kalmasın diye
Kalbimin en geniş arazisine
Kurdum şiirin yapısını
Bazen Tuzla'dan bir ağıt
Bazen Ankara'dan bir gülüş
Çalıyor kapısını

Kuru ekmeği de saklar
Kızıl şarabı da kiler
Yine de doyurmaz beni
Şiirimdekiler
Bitmeyen bir açlığın
Başında bağdaş kurmuş
Bekliyorken içimdekiler
Ekmek diye bölüştüm
Bir çocuğun gülüşünü
Birazını bir annenin
Yüzüne septim
Birazıyla güzelleşti türküler