Şiirin Bel Kıvrımı/Eyvallah

İçime işleyecek yağmurlar yağdıramayacak kadar beceriksizken gökyüzü,

Sizin;
Kemiklerimi sızlatacak ne sözünüz ne gücünüz var...

Ben;
Yakılası cümlelerimle
Meydan okuyorum cümlenize...

Eyvallah!


I.
Eylülün gölgesi usulca geliyor ardımdan...

Düşürüyorum çelme taktığım cellâdı,
Ölüm ayağımdan ellerime yürüyor...

Ellerim;
Fikrinin darağacı...

Yüzüm;
Yüzünün en kötü yansıması...



Sorsam fikre ziyan akşamlarda,
Aldırmadan elimde tuttuğum yaşama

Zulanda bana göre bir ölüm var mı?



II.

Fısıltılı yaz akşamlarında
Çalan melodikanın hüzünlü siluetine işliyordum yaldızlı düşlerimi.

Herhangi bir sokağın
Herhangi bir köşe başından çıkacağını biliyordum ama,
Yine de amansız oldu yüzünün yüzüme değişi...

Değişmeyen tebessümlerin sıkkın ayaküstü sohbetinde
Sorsan bana
Bir ömür,

Anlasan beni
Umutsuz bir aşk gizliydi suskusuna sığındığım kelimelerimde...

İstiflenmiş hatıraların arasından çıkarıp tozlarını üfledim gözlerinin.
Suretimi hapseden aynanın parlaklığına bakarcasına
Şimdi küçük bir gölge arıyorum gözlerinin haresinde...
Nafile.



III.

Kesif bir aşk kokusu dolanıyor şehirde.
Yağmura ağır aksak adımlarla yürüyen bulutlar gibi,

Gözlerimi gözlerinin cenderesine sıkıştırıyorum,
Ve
Yüzünü ikiye bölüyorum
Bana yazdığın hikâyenin.

Birleştirecek kudret varsa kelimelerinde
Ya da yeniden yazabilecek kadar dinçse zihnin
Ol diyen kudretin haşmetinin altında ezilerek
Fısıltıyla karışık ben emrediyorum,

Yaz,
Yaz kesip attığım yerden hikâyemin kalanını.



IV.

Küflü bir gecenin karanlıktan bozma vakitlerini biriktiriyorum
Uykuyu es geçtiğim şu günlerde.

Yazın kendine has uyuşukluğuna sövüyorum ağzım dolu dolu
Bir esintiye hasret hanelerin pencerelerinden
Fırtınalar salıyorum sahipsiz,
Yerle bir olsun cümle âlem...
Hiç bir şey gözümde değil.

Aylardan ağustos
Günlerden Çarşamba
Diye saçma bir not düşüyorum başımın sıkıştığı yerde dizelerime,

Üşüyen bir sokak çocuğu arıyorum
Ki aramak nafile,
Yangına söz vermiş rüzgârların alametine aldırmadan
Ben üşüyorum
Anladım ki benim ruhum ucube.

3-5 eski gömleğe takaslayabileceğimiz
İlk sahibinden az kullanılmış bir intihar satıyordu mahallenin eskicisi,
Ben şarabın esrik deminde boğulacak hülyalar teklif ettim,
Kabul ettiremedim.


Oysa bilsen
İçinden sinsice akan
Boz bulanık bir nehirdim...


V.

Mutsuz hayatların doğurduğu umutsuzluklardık aslında...
Sureti silik akşamüstlerinde,
Kederlenmek için gün batımını izlemek yeterdi
Şarabın buruk tadıyla esrimiş zihinlerimize.

Yanardık,
Yangınların nefes aldığı anlarda anardık geçmişimizi.
Kuytu köşede becerilmiş düşlerin kanamalarında aradık benliğimizi,
Dokunmaya hasret yaşardık.

Sen elin bile titremeden
Koynuma soktun ya acıları
Irzıma geçeceğini bile bile...
Ben zihnime mıhlanan tekil ağlama nöbetine sığınıyorum
İstemsizce.

Müjdeler olsun hissizleşen yüreğine;
Hayatımı hayatından siliyorum

Eyvallah
Yaşadığımız dilsiz gecelere...




Eylül'2010 Aydın...