Şiirin Düşüyor Dudaklarımdan İnadına

Kulaklarımda bir uğultu,
Yırtılıyor beynimin gökyüzü sanki,
Kavgaya tutuşmuş gariban hücrelerim,
Sensizliğimle cenk halinde ruhum,
Kalbimden çıt çıkmıyor.
Yokluğunun yatağına düşmüş ölüyorum.
Kırmızı bir gün bekliyor oysa beni,
Bir ayaklanabilsem eskisi gibi,
Meydan okuyacağım bağrımı açıp rüzgara,
Ellerim titremekten yazamıyor,
Şiirin düşüyor dudaklarımdan inadına...

Suskun bir çığlık düşüyor bakışlarımdan,
Çaresizlik çatlatmış sıcak öpüşlerimi,
Deliye dönüyorum yazamayınca seni,
Gemileri yakmak geliyor içimden,
Susturuyorum içimdeki çocuğu,
Daha haberi bile yokken gidişinden,
Nasıl söylerim bir daha dönmeyeceğini,
Bu hayata yenildiğimi nasıl söylerim.
Sana gelmek isterdim bu son nefesimde,
Fakat mecalsiz kaldı acılar içinde dizlerim.
Üşür bir şiir gecenin sessizliğinde,
Ayazda kalmışçasına buz kesilmiş kelimelerim.
Ben hala aşk davasındasım kendimce,
Ne kadere yeter gücüm, ne kedere,
Ölmeyi arzular hale gelmiş gençliğim.
Nereye gitsem oraya geliyor benimle,
Üstüme yapışan derim gibi bu kimsesizliğim.

Hani alsan hançeri eline sevgilim,
Vursan bileklerimin orta yerine,
Kanım akmaz artık sevdanın göğsüne,
Kimsesiz bir çocuğun yoksunluğu saklanır,
Bakışını sevdiğin o kara gözlerimde,
Maskeleriyle insanlar alır canımı,
Gün geçtikçe tükenirim damla damla,
Vazgeçmem yazmaktan senin yazını,
Issız gecelerde sarılırım sıcak ruhuna,
Umursamam böğrümden yaralayan rüzgarı,
Gökyüzünde belirir siluetin.
Adın düşer usulca son nefesimde dudaklarıma,
Hayat tanımasa da bir şiir ele verir kimliğimi,
Şiirin düşer cebimden inadına...