Şiirinden Şaire Mektup

Ey sancısı bileklerinde biçare!
İlhamın yüreğini sıkar, bilirim.
Kalemini üzme artık!
Bırak, gerçeğin acısın.
Bırak, içerde sancısın.

Yaşayamıyorsan yaşat içinde yaşamayanları,
Göremiyorsan, bak görenin gözlerinden,
Duyamıyorsan, hisset...
Sen ki yüzyılın demirleri altında ezilen sen.
İlhamından döktüğün harfler değil,
yağan yağmurundur senin..
Dile ki bu yağmurun bir çiçeğe hayat versin.
Dile ki bir kuşa, konmaza, konuşmaza; hayat...
Sen ki bir şiirin ‘mim' harfiyle buluta su ikram edensin.

Ey duası avuçlarında saklı!
İki eylemli düalist aynalarında
Gelmek bakarken gitmek görünür sana..
Sen gitmeden de uzaklaşabilirsin.
Her adımda eksilerek biraz daha,
özüne ancak ulaşabilirsin.
Bu yüzden senin her adımında bir şehir saklıdır.
Bu yüzden bir şairin en güzel şiiridir; İstanbul.
Bu yüzden bir şiirin en güzel mısrasıdır, Galata.
Ve sen bir şiire en güzel Galata'dan seslenebilirsin...