Şiirle Veda

Beynimde kalbime tezat
bir dönme dolap misali mantığım
havada sihirli bir esinti var
eflatun bulutlar uykulu
son tangolarını yaparken
alev saçları savruk güneş
güne veda eder
yavaş yavaş kadife bir gece başlar
evren hercai bir deniz sanki
birazdan yıldızlara meftun
gümüş perçemli aykız
samanyolunda gezer
pırıltılar duygu yağmuru olur
yağar inci inci saçlarıma
dudaklarımda hüzzam bir şarkı
yüreğimde hülyalı şiirler raks eder
ah....... ah o şiirler
seni bana getiren satırlar
işte böyle bir gecede
mavi bir yıldız parladı
dev bir ay doğdu
yeni gezegenler aşk dünyası oluştu
bizim dünyamız
sen ve ben vardık orada
saf temiz katıksız bir sevda başladı
haykırdım her hücremle
seviyor seviyor seviyorum
gök kubbede yankılar
melekler de inandılar bu ender aşka
ama sen beğeni var aşk yok dedin
ben senin canım
gülüşünü öpüşünü
ben noktasız virgülsüz konuşurken
sessiz sedasız sabırla dinlemelerini
kucağında çiçeklerle
sürpriz yapıp kapımda duruşunu
uzun zaman suskun kalan
telefondaki utangaç ihtiraslı sesini sevdim
çok sevdim
ama en çokta sende ki seni
içindeki seni sevdim
gerçek sevginin varlığını bilmeyen
asla aşık olmam diyen sen
gerçekciydin sevmeden seviyorum demedin
fark etmez dedim
ben seni ikimizede yetecek sevgimle sevdim
sana olan hislerim boran oldu
tüm şiirlerimde çavlandı
mantığımın isyanlarına aldırmadım
aşkta mantık olmaz dedim
yaşadım sevdamın ac kollarında
lakin acı gün geldi mantık kazandı
kalbim sevgini haykırsada
tebessümlü kelimeler dudaklarımda dondu kaldı
dilimde sadece acı bir merhaba var
mutluluğun zirvesine ulaştığım anıları
sen dolu şiiridefterimi kapadım artık
gerçek dostum mantık ümitle
teselli edercesine mırıldanır usul usul
her bitiş yeni bir başlangıca yoldur
yaşamda sadece karşılıksız sevgiler var sanma
gönül gözü ile bak yaşama
yeni güne yeni bir aşka
mutluluk dolu bir şiirle başla