Şiirler Kan Ağlıyor

Sus’sa keşke...
Geceler
Niye geveze böyle anlamıyorum
Hüzne boyamasa
Yüreğimi,
Hatırlatmasa keşke bana...
Zaten...
İyi değilim ki...

Kalbimde bir ağrı
Çatlamak üzere başım
O’nsuzluğu unutmak istiyorum
O’nu...
O’nu istiyorum aslında ben...

O’na
Bu feryadım,
Sitemim,
Haykırışım,
Nemli bakışlarım,
Suskun çığlıklarım...

Öyle hastayım ki sorma...
Nefes alamıyorum
Sensizliği
Her soluduğumda...

Yatak döşek yatıyorum
Kalkamıyorum,
Uyanamıyorum...
Neden açayım ki
Gözlerimi
Olmadığın bir gün’e...
Bu yüzden
Düşlerime hayalini dolduruyorum...

Kapatıyorum gözlerimi
Sen varsın,
Yanımdasın,
Gülüyorsun,
Seviyorsun
Tıpkı eskisi gibi...

Sonra,
Sonra birden sıçrayıp
Uyanıyorum acı kâbusa...
Sen
Y o k s u n...

Yüreğim yasa gömülüyor
Ruhumun ıstırabı dinmiyor...
Bu yara...
Bu yara gittikçe daha çok
Kanıyor...

Gözyaşlarım
Yağmurlara karışıp
Okyanusları taşırıyor...
Sel olup
Ruhumu bilinmeze sürüklüyor..

Hece hece satır satır
Yazsam da
Kağıtlar yetmiyor...
Yüreğimden akan yaşlar
Şiirlere damlıyor,
Şiirler kan ağlıyor
Duyan olmuyor...