Şiirlerimden Taçlar...
Git, Gez, Dolaş...
Dokun, sarıl ve de eğlen.
Ama bil, sonunda benim olacaksın
Bir gün gelip kapımda duracaksın.
Mesafeler uzaklaştıkça; yakınlaşıyorsun bunu bil.
O yüzden git şimdi, uzaklaş.
Çağırmıyorum, çünkü geleceksin.
Seslenmiyorum,
Sessizliğin sesini duyacaksın bir gün.
Benim olmayı kendin dileyeceksin.
Gülümseyerek gireceksin çatımın altına!
Hüzünlerini terk etmiş,
Kış mevsimini bitirmiş olacaksın.
Baharlarımda bulacaksın kendini,
Denizimde yüzeceksin.
Şiirlerimden taçlar konduracağım başına...
Parıldayacak gözlerin hayata inat!
Bir gün hissedeceksin,
Mutluluk burada, benim yanımda.
Sen anlatacaksın o gün,
Ben dinleyeceğim.
Ve birlikte duyacağız ?Zetina? nın sesini
Ben senin mazini,
Sen benim geleceğimi örteceksin.
Uzanacağız öyle boydan boya
Gülüşünle örteceksin, gülüşlerimi
Bir gün sen,kendin gelip benim olacaksın...
şiirde bir kaç yer dışında okunuşunda sekteye uğramadım.. şiirinden anladığım ise; uzunca bir birliktelikten tanımışlık var şiirin ithaf ettiğini.. tanımışlıktan doğan güven hissi ile emin dizeler dökülmüş.. güzel bir çalışma.. tebriklerim şiirinize..