Şiirlerimi İdam Ediyorum Dar Ağacında Asıyorum

Yol verdim şairlere şiirlere
Çırpınır gözümün önünde can çekişen şiirler
Bir deli rüzgar olup savrulurum her şiir de kendimi bulurum
Canımı acıtan nidalar okur hırçın bir yürek olurum

Öncelik verdim bütün şair'lere kim tutar seni şairim kim
Yüreğim yağmalıyor bütün hüzün dolu şiirleri
Sonu yok bu acı elem dolu sözlerin
Kimse eline su dökemez bu şairlerin

Ne kadar kötülük varsa sıyırıp atarız elbise gibi
Olanlar oldu deriz benim anlayamadığım
Olmayana ne oldu şiirlerim yarım kaldı
Kimi gün sevdik kimi gün sevildik

Kimi gün adamdan sayıldık kimi gün darağacın da sallandırıldık
Olmadı hiç bir zaman çaresi
Romanlar kitap haline gelmeden
Şiirler söz kıta mısra ya dönüşülmeden

Toplatılıp yargısızca darağacı kurup bir de ateşlere attılar
Kimimiz bir köşesine çekilmiş kimimiz
Türkülerini şiirlerini söz haline getirmiş
Sessiz gözyaşlarıyla şiirleriyle görünmeden boykot ediyor

Ben de kendi ipimi çekip
Şiirlerime dar ağacı kurup tek tek asacağım
Gözbebeklerinizde
Silivri soğanı gibi soyup çıplaklığı sergiliyeceğim hey hat