Şiirlerimin Aşkı

Sensiz olmuyor, kalem sensiz yazmıyor.
Sen şiirlerimin aşkısın,
Sensiz aşk yazılmıyor...
Mısraların sevgilisi!
Mısralarım sana küskün!
Mısralarım yalnız!
Mısralarım ağlıyor sensiz.
Ne olur arada bir uğra yanıma!
En azılı suçlu bile kavuşur bayramlarda,
Mısraların suçu ne ki?
Soracağım bir gün bunları sana
Ve işte o gün artık,
Bütün cevaplar mısraların!
Kızmak istemiyorum
Ama başka şans bırakmadın,
Artık kızıyorum! Bağırıp çağırıyorum!
Arakasından da oturup çocuklar gibi ağlıyorum!
Sen şiirlerimin aşkısın ya!
Sana şiirlerimden sesleniyorum,
Çok özledim seni!
Sesini!
Gülüşünü!
Çok özledim!
Baştan sona kadar bunu yazmak istiyorum.
Sanki yazınca duyacaksın!
Sanki yazınca azalacak hasretim!
Ve hiçbir şey olmamış gibi şiirlerime geleceksin.
Ve yine şiirlerimin sevgilisi olacaksın.
Çok özledim seni!
Eskilerde bıraktığım, bayramlıklarım gibi,
Saçlarımda dolaşan annemin eli gibi,
Açlıktan ağlayan bebekliğim gibi,
Çok özledim.
Gel!
Ne olursun gel!
Dayanamıyorum!
Bıktım ağlamaktan, ağlamak istemiyorum.
Gel!
Kurtar yüreğimi gecelerin zincirinden,
Canımı çok yakıyorlar!
Sen bana kıyamazdın!
Ağlatmazdın!
Bak ağlıyorum.
İnanmazsan şiirlerime sor,
Çünkü onlar da her gece benimle ağlıyor.