Şiirlerin B/aşka Ç/ağlıyordu

Şairler ç/ağlarken
şiirlerin b/aşka çağlıyordu
sen sevmeyi denerken
şiirlerde severken

ayrılan gök mavisi
hoş buldun
göklerimin tanrıçası
hoşça kalın silik bir umuda yağan yağmurlar

karlı boranlı bir kış mevsimi
zamansız düşümün s/ancısı...
zamansız sevdamın ayrılık sesi

giderken ardında bakanlarım
aşk sevdaya
zamana sevgiye el sallarken
ben susardım
zamana ''dü şeş'' atarken

talihin kara yazgısı dilinde dolanırken
zamansız sevda yemini
içtim suyunu kuruyan pınarda
yüreğime bir sızı bıraktığında

düşüme düş astığım zamanlarda
sarı elmalarım
bu kış mevsiminde
düşer mi yere
çok araya zaman koyduğunda

giderken
hüzün gözyaşını b/ıraktın
gittin
sen
gönüle aldığın suları
toprak renginde bulandın da
ve
sonra gittin bilinmezin kuytusuna

yoksan
vardın sen
sonsuzluğa giderken
yüreğini bıraktın
umut bağladın umutsuzluğa
içimin mavi denizine...

17*02*14