Şiirsiz Gün Ölür

Dil mecalsizdir,
Reddedince görünür olmayı şiir
Dağılınca yüreğin çelikten zırhı,
Zaman en kuduz köpek

Kalem suspus,
Kelam zindanda mahpus
Çareler alaycı böyle zamanlar,
Çareler raksta en kıvrak köçek

Uğraşır ya, yazamaz
Sessizliği bozamaz
Buza kesen ellerim,
Tunçtan gözyaşıma döşek

Çıkınca toprağıma hüzünler
Canımı almadan gitmezler,
Onlar ki, bin kişi
Ben tek.