Silahlı Sevmiyorum Seni

akşam eve geç dönen babalardandı babam
koltuğunun altında karpuz
ortasından keserdi bileklerini annem
dilimlerdi kızgın yüreğini
derdi: ?'çekirdeklerini çiğneme tatlı kalsın dilin ?'

annem çelik yelek dikerdi babama
babam derdi: lüzumu yok çelik yeleğin
silahlı sevmiyorum seni

onlarındı hayat
küskün barışık tonla hikayeleri vardı
yoktu bizim hikayemiz

oysa tatlı dillim
sevdiklerimi koymana gerek yoktu kurduğun kapanlara
hepsine yakalanırdım kokundan sebep
tatlı dillim
özgürlüğüm iki dudağının arasındaydı
seni seviyorum deseydin özgürdüm
tutsaktım saçlarının arasında
savursaydın uçardım hayata.
aklım sen çözene kadar kördüğümdü
çözseydin yaşardım
dümdüz bir yoldaydım
tek sen vardın önümde
isteseydin takılır düşerdim bakışlarına
isteseydin tutup yürürdüm ellerinden
güzelliğine cevap vermek için
parmak kaldıramayan çocuktum
en arka sırada gizlendim
sevgimi söylemedim
neden yaşadığımı bilmedim

tatlı dillim
sende bekleseydin de beni annem gibi
bende geç dönseydim geceleri
silahlı sevmiyorum seni.

karpuzun çekirdeklerini çiğnedim
dinlemedim anne sözü hep acı kaldı dilim.