Sılamın Baharı

Şu yâd elleri bana dar gideyim sılama,
Ben bahara gönül verdim, gitsem mi bağlara...
Ağ çilem ağ, vaylar bana gurbet yedi beni
Yeşil dağlar, ırak yollar yine kaldım ben bana.

Ben deli divane oldum! Yolları gözlerim,
Hep içten içe ah çeker gözyaşı dökerim,
Ey bende ki elem, keder ben kaldım biçare
Ben varabilsem sılaya ömrümü veririm.

Daim çağlar hep coşarım, kendime ağlarım!
Ben deli divane oldum şu ellerde kaldım
Herkes sılaya gidiyor, bana gurbet kaldı
Sindim bir sessiz köşeye derdimi yazarım

Ben sılamın aşığıyım hem de hayranıyım,
Kağızman günüm, güneşim sana geleceğim;
Etrafından büyük dağlar yüce Aladağ var
Toprağına yüzüm sürem ölüme razıyım.

Tükenmeyen nice dertler bir de şu gurbet var,
Feleğin pençesindeyim! Uzakta sılam var...
Çobanoğlu'yum ey diyar ne güzel adın var
Eğer bu yıl de gelmesem sana çok özürüm var

18.06.212
İstanbul