Silüet'ini Gördüm Yollarda

sanal ve gerçek üzerine düşünürken
gözümden bir damla su düştü elime
okudum yavaş yavaş berraklığına düşen yürekleri

sabır d/erken bu benim yolumun acıyanı
bir of çektim yarını aydınlık günlere
bilmem ki
bulanmış yüreklerin şair kimliğinden fişkıran ufuklara uçan uçurtma gibiydim

her aklıma geldikçe
Nemrut'un pramitine çıkmak seni haykırmak
dolu dizgin iz düşümüne koşmak
ve her an izini sürmek

seni ararken hislerimin uzatmalı düşüme sarardım
şiirlerin umutken yüreğimde karasabanlı sürümlere bıraktım
baktıkça silüet'ini görürdüm
her seferinde senli yollara çıkardı

hayat ne çabuk harcadın sarı öküzü benekli kuzuyu
alışmak zordu güzelliğin karası yalındı.
herkes uğur ağacına bez bağlarken
biz yalan dolana dualı bezler astık
dua ağacını görenlere ilham olur diye

kendini üsten gören aşağıdan yollara düşenler
hiç sedası sevdası için emeksiz güzel yazarsın
Yeşilkentlim uzaktan b/akışın ne hikmet
manzarası güzel içinde ne gariplerim gezer
bir sorabilseydim yüreklere

bir garip bakıyordu harabe bir evin penceresinde
umuda yolculuk
çicekli pencereler tos pempe hayaller kursan
alçak yürümeler bitimlerin yolları yokuş

gölün çamuruna bel bağlar suyuna
dar günde dost zay eyledi
beni minnete sual eyleme yar !

09*03*12*Karataş*