Simavlım

Duman gözlüm /simavlım)
Bir gün
Mutlu olmadan ölürsem
Karanlık odamda
Soğuk yatağımda sensiz
Beni yaşlı bir çınarın
Dibine göm
Özlemini duyduğum
Simavlının hasretini aratmasın
Sımsıkı sarsın dalları
Yapraklarından
Nisan yağmuru damlasın
Sususuzluktan kurumasın dudaklarım
Mezar taşım
Gövdesi olsun
Konuşsun benimle
Dallarına konan kuşlar
Çünkü
Yalnızlıktan korkarım be simavlım
Konuşsun dalları
Kışın rüzğarından karından
Baharın hasret bilmeyen aşklarından
Simavlım
Mezarıma
Çiçek koyma çiçek nedir
Sevdası nasıldır bilemedim
Filizlenemeden soldum
Simavlım
Duygularımı sana anlatamadan yıkıldım
Benden geriye
Bir kalemim
Birde seninle dolu
Defterim var
Onlar hep orda kalsın
Onlarla hatırlarsın belki beni
Artık gücüm kalmadı
Ellerim titremeye
Gözlerim kapanmaya başladı
Elveda karanlık odam isli lambam
Elveda yırtık yorğanım kirli çarşafım
Sana olan özlemim hasretim
Yük olmadan
Bilinmeyen bir yere
Al götür beni be SİMAVLIM.........