Şimdi

Kendimdeki enkazı önümde iterek,

Durmadan kendime iftiralar atarak ve başkaları için eğilerek.

~”Şimdi’ içimde bir sıcaklık hissediyorum, bana her zaman benimle olduğunu fısıldayan.

~”Şimdi’ her dokunuşu ve her öpücüğü hissediyorum, sen benim kaynağımsın hayatımın akışı…

“Sevgili ruh, sen dünyasın bende!"

Gel kalbim tut elimi, çok uzun zamandır aklın tarafından yönetiliyorsun.

Aşkın duyularını öpüp uyandırmasının ne kadar güzel olduğunu unuttun.

Kendini hissedemez oldun ve kendini ‘kendinde’ kaybetmeye başladın.

Böyle olması gerektiğine ikna olmuşsun, kendin için yapayalnız kalıyorsun.

Gel, hasretinin yükseldiğini hisset, aşkın tüm duyularına yerleştiğini hisset…

"Kalbim, sen her şey olan ansın!”

Sevgili ruh, kendimi aşkın kollarına bırakma özlemim o kadar büyüktü ki,

Kendimi bilgi yoluna koydum ve bu yolda ‘kendi’ yaşamı mı unuttum.

Kendi yıkıntılarımı önüme itip durdum, sürekli ‘kendime’ iftira attım ve başkaları için eğildim.

~”Şimdi’ içimde bana fısıldayan bir sıcaklık hissediyorum, sen hep benimleydin.

~‘Şimdi’ her dokunuşu, her öpücüğü hissediyorum.

Kaynağımsın, yaşam akışımsın...

“Sevgili ruh, sen benim içimdeki dünyasın!”