Şimdi Ben Bu Yok Oluşa Bir Kadeh Atıyorum Ya ...

Şimdi ben yokluğunun dizlerimin bağını çözen bu sızısını dillendiriyorum ya;
iki nokta bir virgül aralıklı satırlara;
bitiyor mu yani başımın üstüne tüneyen hasretin?
Ve geçiyor mu ?
Üzerine tuz basılmaktan kırmızının en koyusuna karılmış
o en yaralı hallerim?
Satırlara haykırmaktan sesi kısıldı cümlelerimin,
Her öznesine bir sen,
her yüklemine bir gitmek eyleminin bulaştığı,
yaka paça tutuklulukta müebbet sözcüklerim.

Şimdi ben arsız bir yalnızlığı afişe ediyorum ya;
şairane bir meydan muharebesinde,
itirafçı bir kimlikle yaralıyorum ya ,
kalbimin üstünü,
attığım her bir çizikle
bitiyor mu yani sus pus olmuş hali sensizliğin?
Ve geçiyor mu;
Gırtlağına çöktüğümde asaleti,
koyup gitmelerinin?
Oysa;
tüm afili tasvirler yokluğuna çırılçıplak
sancılı sabahlarım ?yoksun'lu akşamlarda yardıma muhtaç,

bir kadeh atsam ayılacağım
ıssızlığında kıvrılıp kaldığım bu sarhoş ruhta...
bir kadeh atsam....
....

Şimdi ben bu yok oluşa bir kadeh atıyorum ya ,
Bitiyor mu ruhumun sokaklarında attığın voltaların?