Şimdi Bir Masal Gibi

Yarım kalmış her şeyin yarası derin olur,
şimdi rüzgâr okşasın yüzümün sızlayan çiziklerini,
ve sisleri boyasın bu kentin,
bembeyaz saçlarımın zafiyetini.
Gecikmiş bir mektup olsun zaman,
ve açtığı yaraları sarsın sayfalar dolusu.


Geç de olsa farkettiğim bir acısın hayat,
paslı musluklarından kana kana keder içtiğim.
Gençliğim bir kayboluş hikâyesi,
yabancı bir ülkenin ışıklarında avunarak!
Uzun yıllar oldu uykumun ortasında bir melek öpmeyeli,
ve solumayalı ellerinden menevişleri.


Nasıl kokardı şefkat?
-"üşütürsün hırkanı giy, koşma terlersin"
hangi merhametin sesini giyinirdi bir akşam serinliği.
Ve hangi sevgi kutsi olabilirdi,
anne telaffuzundan.

Bilirsin,
ne mavi bir bisikletim,
ne uçurtmam ve bilyelerim oldu gökkuşağından,
ne de bir sevenim oldu bağrından.
İşte bu yüzden senden başka hiçbir kadını sevemedim,
ve ben sana doyasıya teşekkür edemedim nenem.


Sakallarımdan bir yol uzatıyorum ayaklarının altındaki cennete,
yarım kalmış masalımızı tamamlamak için.
Deme şimdi,
-"ölmek için çok erken"
Ömrüm sensizliğin tam çağında, asıl yaşamak dediğin cok geçken...