Şimdi Durma Buralarda Sen, Aklın Varsa Kaç

Şimdi bir zemin sağlamlaştırma çalışmasına karartıyorsun gecelerini.
Tüm mesain çatlayan yapının üstüne yıkılmamasından ibaret.
Altında ezilmekten korktuğun bir yanlışlar silsilesi.
Oysa ne yaparsan yap;
bilmez misin ki asla yama tutmaz yıkılmak üzere hasar almış bir kalp...

Şimdi durma buralarda sen,
aklın varsa kaç...
Kaç ki nasıl sessizce ve hissettirmeden yıkılışımın altında kalma.
Ve sonunda nasıl pılımı pırtımı sana bırakıp kaçışımın.

Dilinde asılı balyoz cümlelerinin ,
yüreğimde yaptığı dayanıklılık testine veda edişinden bu yana,
iyileşti mi sandın ruhumda açtığı o koca yara?
Ya da sen sustun diye şimdi öyle sebepsiz,
öyle planlamışçasına;
çatlayan sıvaları,
kırılan kolonları onarıldı sanma...
Artık zaman benden yana.
Yıkıldı yıkılacak bir yapı edasıyla dursam da karşında.
Göçük altında iyileştiririm ruhumun derin yarıklarını
ve sen bilmezsin;
üstüme yoktur yıkılıp yıkılıp ayağa sapasağlam kalkmakta.

Şimdi durma buralarda sen,
aklın varsa kaç...
Kaç ki; bir oyuncak edasıyla bozup bozup yerine koymaya çalıştığın can taşlarım
sebep olmasınlar sonuna!