Şimdi Geceyi Uyutma Vakti

ister çarp kapıyı
sıvası dökülsün hecelerin
ister sapla kaşlarındaki çatalı
uyansın maviş çocuk
anlı yarılsın gecenin

çölleşiyor umudun tarlaları
çukurlaşıyor ayaklarımda tepeler
ırmaklar ıskalayıp geçiyor
kuruyor lügatımda heceler

yüzümde güneşten kalma lekeler
ellerimde belli belirsiz gölgeler
yürüyorum yolları büyüterek
hedefsiz ve pusatsız
yürüyorum umutları tüketerek

umutlar ki
kör sağır ve dilsiz
uçuk kaçık sığıntı
yersiz ve yurtsuz
ödünç yaşanmışlıklardan çalıntı

haydi tut yüreğimden
yine sana tutsak düşlerim
yine bir çocuk telaşıyla koşar
yine sana tökezler düşerim

hayat durmuşken
hücreler sadece nefes tılsımında
parmak uçlarım sarmallanırken inine
he desen açılacak kollarım
beyazlar sürülecek maviliğin mavzerine
şimşek şimşek çakacak
yağacak yerin göğüne

her yer donmuşken
her şey durmuşken
başlar hesaplaşma
gidenler gelenler
nefesleri bile kendine yük
içinde ölenler

sessiz bir çığlık kendini infazda
kör bir kavga sürüp gider
kendi kendine
kendi içimde
bendini yıkar
kendini yorar
kendiyle

uzayıp giderken gece
yıldızlar düşüyor avuçlarıma
ay ışığını ceplerime hapsediyorum
bedenim yorgun
ayaklarım fersiz
düşüyorum
bitkin ve çaresiz

haydi git
zaten akşamdan kalmadır
kayıp giden gözlerimde
kör topal vuruşur aşk saati
haydi git
şimdi geceyi uyutma vakti