Şimdi Sen...

Şimdi sen;
Cümlelerini üşütme yalnızlık iklimlerinde,
kal en iyisi hiçbirşey söylemeyişinle.
Susmuşken tüm yıldızlarım gökyüzüne,
büsbütün kırılgandır bedenim öfkeme.
Suskunluklar birikti avuçlarımın içinde,
vedalar yorgunluğumu anlatır gözlerime.
Bir içimlik daha sus sevgili,
ne olur,bir sessizlik daha dur tenimde...

Şimdi sen;
Kİrpiklerinin uçurumundan atma beni,
yakamoza düşer yüzümün sureti.
Tabiata aykırı gülücükler saçarım,
ansızın hüzünlerde demlerim şiirleri.
Hiçbir gözyaşım uymaz imla kurallarına,
ya da hiçbir gölge üşütmez güneşimin ahengini.
Amatör bir şaire ödüller vermektir aşk,
tıpkı yapraklara melodi olan rüzgarlar gibi...

Şimdi sen;
Gözyaşı damlamış bir mektuba gizlenirken,
ben hiçbir satırı sen kadar sevmedim.
Deplasmanda kazanıp,kendi evinde kaybetmekti aşk,
bu yüzdendir,tüm yenilgilerimi sana erteledim.
Yıldızları uyutan sessiz bir geceydim,
yanmayı öğrenirdim her yandığımda içim.
Desenli değil,senliydi tüm cümlelerim,
oysa sen hiç,yüreğimdeki med_cezirleri görmedin...

Şİmdi sen;
Aşk kırmızısı utangaçlıklar gizle yanaklarında,
demi fazla olsun mutluluklarının korkma.
Yankılansın gülüşlerin gökyüzünün kanatlarında,
ayyuka çıksın neşesi çığlıklarının aldırma.
Biriktirirken herkes birşeyleri herşeyde,
sadece dostluklar biriktir heybende fazlaca.
Gün olur,bir şehir kaybolur bulutlar ağlayınca,
ama hiçbir yürek saklayamaz kendisini sevdasının kıyısında...