Şimdi Şiire Küstüm

Şimdi şiire küstüm
kaç şehir geçsem sana gelsem
yine gönlüm razı değil sana doymayan yürek s/elim

dünya kaç kıta üzerinde okyanuslara kanlar b/akıyor
yeryüzüne insan kanı akarken şiirimin rengi mavi olsa da
ne yazar ki
okyanuslar doldu taştı kan kırmızısı

sevdamın adı yeşil soyadı sarıydı
gönüle çalan sazım sarkımın notasız ritmine renksiz gülüşüm kaldı
yüreğim kanarken yüreğim kan kırmızı

artık gidiyorum bu sehir bana dar geliyor sokaklar sığmıyor sensizliğe
artık gücüm göç edecek savdam yok benin ondan kahırım
b/akmıyor mavili nehirlerde

artık yorgunluğum sana değil kaderimle koşulan
seni sevmek kar sayıldı
çam ağacındakı sakız çam sakızı akmıyor soğuk havalarda

sana olan tutkularım inzivaye çekilirken
artık barışın dili yok zülmün sadist ruhları atıp tutuyor kanlara b/akarken
okyanuslar doluyor baskı zülme berdel kana d/oluyor
fakirin emeğiyle vampirler domuyor kana

liberalizm yalanı mühafaza etmek le meşküliyeti
dünyaya yayan bir kaç usa.li dokrinci
dünyanın kanı üzerinde lokma yiyen barbarın akibeti biter birgün

biter gün olur
ekmeğini çalan şirin gösteren yalancı düzen palavra naraları
böyleydi dünya kandırmaca oyunlar koyun oldular güdülmeye

ülkeyi satan satana benim işçim emekçim perişan vampirler kana doymadı
bu hastalığın yayılışı kanayan yaralar saşkın çiğliğiyla beslenen düzenbaz saltanatı

şiirlerde boşluyor
arabanın firenin patlaması tirenin raydan çıkması gibi
ner de durursa dursun acısı kalıyor yürek yaralarım kanıyor

ayni şiirler gibi acıyı tatlıyı paylarken
şiirlerden kendimi dağıtıyorum ulu orta kamçılı dugulara
kış mevsiminde esen rügara savrulan yeminli şiirler

artık şiirlerde saçmalıyor
kendini dağıtırcasına dünyaya yeni doğduğuma boşuyorum
koşuyorum
sabahı olmayan güneşsiz bir mevsimde dona kaldım yollarda
yalnızlığın ocağında başlıyor umuda yarine biraz güneş topluyorum
umuda açılan gözlerimle

artık şiirler sancılı bir düşün peşinde koşmaktan yoruldum
şiirlerin sözdesi özüme dokundu yarına umutsuzluğun penceresi kederli yoldan
geri dönyen yola bir ömür b/içerken yokluğuna k/alışımdı

sana anamdan içtiğim süt beyaz görünürü karalar bağlarken
ardı sıra koşuyorum ölümün kıyısı karanlığın rojdası gönlüm
s/özüme sarıldığımdan beri gözüm yollarda kaldı

sen olmadan ben nasıl yaşarım ki sevgilim..
ölümün kucağında koşuyorum ardında her vakit yürek s/elimle
yürekten...

10*12*12*Karataş*