Şimdi Yalnizlik Bile İhanet Sayilmiyor

Yalnızlığın bile ihanet sayıldığı bir zamanda terkettin gittin!
Oysa küçük düşbahçemin nazlı kızıydım geldiğinde..
Sessizliğiyle bile aşktan nameler sunan.
Bir sevgiyi verdiği değerle besleyen.....
Yalnızlığın bile ihanet sayıldığı,kör bir gecede bıraktın beni..
Tamda büyümüşken.
Düşlerimde öyle büyütmüştüm ki seni;bir bebeği annesi nasıl şefkatle büyütür
İşte öyle...
Ama;anaların kaderinde vardır ya evladına dilediği gibi bir kader yazamamak,
Bende yazamadım istediğim gibi aşkıma..
Kimsenin el değdirmesine izin vermedim,kırılmasın incinmesin diye.
Büyüdün aşkım!!!
Seni özverisiyle,canıyla besleyen büyüten bendim..
Gittiğinde karanlık,zifiri bir geceydi ve artık yalnızlık bile ihanetten sayılmıyordu!
Şimdi koynundaki resmi ve sadece hatırlayabileceği anıları olan,
Düşbahçesi darmadağın olan kimsesiz,yorgun ve çaresiz bir kadın oldum.
Artık yalnızlığım bile yok sana ihanet edebileceğim,
Artık bir canımda yok,sana ihanet ettirmeyi düşüneceğim!....