Şimdi Yaş Yirmibeş

seni kaybettiğim gün
daha misketler vardı avuçlarımda
gözlerinden yadigar
şimdi yaş yirmibeş

çocuk gözlerim yok artık
her şeye
daha bir gaddar bakıyor

seni kaybettiğim gün çelik çomak oynardık
düşlerim daha uyanmamıştı hayata
ellerimde
erik ağacından kalan yaranın tazeliği vardı
yara içinde bedenim
hastalık değil yaramazlığın
zincir tutmaz izleri

keşke büyümeseydim
çocuk kalsaydım
yakartop oynardık hep yakardı beni
dizi yaralanmış o boncuk gözlü kızın sevdasında
kaldı hep aklım ve yüreğim

yeni doğmuş tay gibi
hayatın bozkırına bıraktığım
hayallerim yordu
tek tek düştüler hepsi
deli bir rüzgar ıslığında
uçurumlardan
bir daha gebe kalınmaz


hayallerim hep yasak aşkların piçi
kürtaj oldu

şimdi yargılarsam
zamanı
vurduğu her kırbacın
etimdeki kabuk bağlamaz
yaraların hesabı
sorulur mu
zaman yargıcından
yada çözülür mü
aslını unutmamış ihanete aç bir devşirmenin
kelimeler attığı düğümler
ne dersin
ya umutlar?



dörteylülikibinon