Şimendifer Anlar

dilimde geceyi korkutan bir ıslık
nemli ağlak gümbür gürültülü
aklım aşklanma peşinde
iflah olmayan derdim
oy benim aşıklığım
yanmak bana ne çok yakışıyor
yandıkça içim ısınıyor

şarkılardan kalma sesim
geceyi yoruyor
ömür ise sevgi diyor
yaşam şaşalı düet seni bekliyor
sen hala gelmiyor
ben dayıyorum gözlerimi
elmas kırıntıları gibi parıldayan yıldızlara
boşuna
bakışlarım parlamıyor
rüzgârı öpsem öpsem
iki omzundan tutup getirir mi ki seni bana
Rüzgâr bile sus, sus susuyor

herkes evinde söylermiş şarkısını
seni beklerken uyusam
ama korkuyorum
ya düşlerimden de kaçarsan
aşk uykuya taşınıyor
şarkım dökülünce yüzümden
ya tamımazsan
gözlerimi açık tutsam çocukluğum gelir belki
sarı saçlı bebeğime mi, sana mı sarılsam
bebek gözlüm gör, gör göremiyor

özlemin avcumda birikiyor
bıraksalarda dökülsem uzaklara
yıpranmış şehir, küfürlü yol
yelkenlerimi suya indiriyor
sen hala gelmiyor
hasret yüreğe dar gelince
iyi dilekleri unuturmuş insan
çınar ağacıma çabut mu bağlasam
bu sonbahar yine ölecekler
ağacım tek tek yaprak döküyor

iflah olmayan derdim
oy benim aşıklığım
sancılarımı kutsa benim
en güzel ben ağlarım
şah damarımdan kestiğim acılara
damarlarım kan, kan kanıyor

oy benim aşıklığım
üzüm buğusu derdim benim
sesini aç şiirlerin
ellerini bulayım çocukluğumun
belki bir martı kanatlanıverir ufuktan
belki bir çiçekten sızar rengarenk düşlerim

oy benim aşıklığım
kan revan derdim benim
oy ki oy
zaman ilerlemiyor
perdeleri uçuşturan
bu kırılgan ritm
boynu bükük
mum alevi yanında oturuyor
bileklerim önce yaralı, yaralı sızlıyor
sonra gül, gül gülüyor
sen hala gelmiyor