Simsiyah

gözlerim çeksede özlemini
yüreğim hiç yitirmedi ümidini
benden sonra kimseler tuttu o küçük ellerini
unutmadım giderken söylediğin o sözleri

dudaklarına simsiyah acılar dökülsün
bana olduğu gibi gözbebeğinden yaşlar süzülsün
ben ölemedim belki sen ölürsün
benim kadar seven olmadığını birgün görürsün

benim yerime başka yürek koydun
aşkımızı kör hançerle oydun
sen benliğime çokdan doydun
önce sevdin sonra kovdun