Simsiyah Dost

dostum aklını başına devşir
gölgelerle sevişiyorsun
ölü hayalleri göm, sen sana lazımsın
sevda dediğin yeldi, esti geçti
sabrı katık yapıp doyduğun
isyanlara sarılıp uyuduğun
dört duvarları unutma

bulanık sular kandırmaz seni
bırak yansın için, rahmet yağmurları yağana kadar
bırak uyusun içindeki çocuk
düşlerinde maniler yazsın kurşun kadar ağır
memleketi yemyeşil,
nehirleri kızılçık şerbeti
kadrini bilmeyenlere amber kokan şiirler yazma
bırak kan tükürsün dudağın sevdaların hasını bulana kadar

hikmetinden göç etme, yanmazı da yakar göçebe elemler
varsın pusu kursun, kırıldı dediğin kalemler

şimdi nerde ,uğruna can verdiklerin
esip geçti yel gibi,
geçit vermez bel oldun
nurdu
aydı
ışıtır sandın
söndü,
gönlü geçti, el oldun

ateş düştüğü yeri yaktı, közü kaldı
çoğu gitti azı kaldı
ömrün özü kaldı
dik dur , daha çok yükün var

// elleri simsiyah bir dost şiirler yazar kafiyesiz
dilleri simsiyah bir dost tanıktık eder kifayetsiz //