Şinanay Yavrum Şinanay

Biliyorum bu gece düşlerime gelmeyeceksin.
Soğuk yatağında yalnızlığınla sevişeceksin.
Bu masalın yazarı sensin, sen kraliçesisin.
Huzurumu hatırlayıp ağlayacak gözlerin.

Ezanlar okunacak sabah olmaya yakın,
Üşüyeceksin ateşinde yalnızlığın,
Devir dönecek devran dönecek canım,
Değerini anlayacaksın, ağlayacaksın.

Belki yolun düşecek bir gün,
Bu şehirde bir sefil var diyeceksin.
Yollarını keserken hüzün,
Biliyorum sen kahkahalarla güleceksin.

Bu gece sensiz uyanacağım ben,
Düşlerimi yakacağım şöminede,
Aşkımın közünü karlar söndürürken,
Ben sımsıkı sarılacağım hayaline,

Allah aşkına kim silebilir,
Yüreğimdeki ismini benden başka,
İstenmeyen yürekte kim kalabilir.
Gölgemi bile bırakmam asla.

Çoktan verilmiş hüküm hakkımda,
Huzurumu aldım canım, gün senin günün,
Gidiyorum çıkmaz sokakların sonunda,
Beklerken beni aşkın beyazında bir ölüm.

Neyse kapıları kapatmam senin gibi,
Kapalı olsa da anahtar yine aynı yerde,
Olur ya gelirsin belki tanrı misafiri,
Odaları boş bulursan üzülme.

Hoş dert değil elbette bunlar,
Kimi insan kendi denizinde boğulur.
Sevmek zor, silmenin kolayı var,
Aşk insanı kimi zaman zamansız vurur.

Kötü bil sen beni, kötülerin en kötüsü,
Yine aynı şeyi söylerim.
Sen mutlu ol, ben kucakladım ölümü,
Ruhumu teslim ederken bile ruhunu sevdim.

Ne kadar yordun beni ey aşk,
Hislerimi alıp giderken hiç düşünmedin.
Gitmek zordu, kalmak kolay,
Seni yüreğime doldurup gitmesini de bilirim.

Şimdi ben giderim gitmesine de,
Sen istedikten sonra hay hay,
Hayat güzel bak, gül eğlen.
Şinanay yavrum şinanay.